فرهنگ عاشورا

محرم شد دوباره. محرم هاي اين سال ها رنگ و بوي ديگه اي داره. شايد براي اونايي که تازه دارن محرم ها رو تجربه مي کنن عادي جلوه کنه. اما براي قديمي تر ها اين محرم ها حال و هواي محرم نداره. نه نوحه ي هلالي رنگ محرم داره نه دسته هاي … بوي محرم رو تو خيابون مياره.

من اين محرم را دوست ندارم. اگر . . .

اگه موبايل من برا روضه هاي غريبي خط نده؛

اگه «بنيامين» و «رضا صادقي» و «دي جي هلالي» و كوفت و زهرمار، جاي خالي «صداي زينب» رو در اين زمونه پر كنه؛

اگه «سينه زني» جاي «گريه كردن» رو بگيره؛

اگه وبلاگ جاي…

اگه چت روم جاي…

اگه دوستام جاي…

اگه «ژل» و «شلوار تنگ» و «كفش نيزه اي» جلوي چهارزانو تو مجلس امام حسين نشستن و توي سر و صورت زدنم رو بگيره؛

اگه شمايل و چشم و ابروي ابالفضل، جاي مردي و مردونگي شو تو دلم بگيره؛

اگه «طبل» و «ارگ» و «گيتار برقي»، جاي «نفسگريه» و «هروله كردن» رو بگيره؛

اگه جوجه كباب و چلومرغ و سالاد فصل و قيمه، جلوي شنيدن صداي «العطش» رو بگيره؛

اگه «هري پاتر» جاي اسطوره ي «علي اكبر» رو در ذهن من بگيره، اگه نذاره عاشق يه جوون مؤمن و شجاع و بامرام بشم؛

اگه تو خيالم قيافه‌ي «حُر» شبيه «گلادياتور» بود؛

اگه همه‌ي خشونت سينماي ژانر جنگ و وحشت بتونه ديدن «خون» رو براي من عادي كنه –حتي خون خدا- ؛

اگه «كيل بيل» قداست «شمشير» رو تو ذهنم بشكونه؛

اگه پيرمرداي ريش دراز ارباب حلقه ها،‌ يه لحظه تو ذهن من جاي «حبيب» بشينن؛

اگه براي برپايي «عزا»ي حسين، يه لحظه بايد رو «اعتقاد» حسين پا گذاشت؛

اگه روم نشه امر به معروف كنم، نهي از منكر كنم؛

اگه ترس از بهم خوردن مذاكرات هسته‌اي، گردن من رو پيش كشور گردن شكسته‌اي مثل دانمارك خم كنه – حتي اگه عزت پيغمبرم لكه‌دار بشه – ؛

اگه «جك مستراح» بهم لبخند بزنه، «بوش» امان نامه بفرسته و «عمرسعد» آب رو ببنده…

به نقل از وبلاگ « ول شدگان »