آتش به اختیار
یادت هست قبل از انتخابات، صحبت می کردیم که امروز وظیفه چیست، تکلیف چیست و چه باید کرد؟
یادت هست که گفتم انتخابات هر چه می خواهد بشود؛ امروز با اینکه عصر اطلاعات است، اما حباب هایی از دوستان و همفکران و جریان های قدرت اطلاعاتی در حال تشکیل است که نمی گذارد همه ی اطلاعات به مردم برسد. اینقدر رسانه یقه ی مردم را گرفته که جلوی پای شان را هم نمی بینند. اگر یک روزی بود که شهید همت ها شهرشان را رها کردند و برای رساندن فرهنگ انقلاب و اعتقادات و شعارها به روستاها هجرت کردند، امروز باید اول خودمان به فضای حقیقی هجرت کنیم، بعد هم برویم سراغ اسیران کانال های هدایت شده و مبلّغ حضوری – و نه صرفاً مجازی – انقلاب اسلامی و اسلام ناب تحریف نشده باشیم. چرا که « فضای مجازی چیز خوبی است، فرصتی است امّا کافی نیست. بعضی‌ها چسبیده‌اند به فضای مجازی -توئیتر و مانند اینها- برای اینکه پیامهایشان را برسانند، این فایده ندارد؛ تخاطب واقعی لازم است، میزگرد لازم است، سخنرانی لازم است، نشریّه لازم است، بحثهای دونفره و سه‌نفره لازم است، جلسات تحلیل لازم است. » +
حالا هم که نقشه ی دقیق راه مشخص شد و حجت تمام:
« آن جذّابیّتهایی که در زمان حیات ظاهری [ حضرت امام ] ، مردم را، جوانها را، دلها را مثل آهن‌ربا به خود جذب میکرد، امروز هم وجود دارد. نام امام گره‌گشا است، علاوه بر اینکه اصول امام یک اصول تمام‌نشدنی و کهنه‌نشدنی است؛ اینها وجود دارد. بنابراین شعار عدالت اجتماعی و اقتصادی، شعار استقلال، شعار آزادی، شعار مردم‌سالاری، شعار جدا شدن از چنبره و جاذبه‌ی قدرت آمریکا و قدرتهای جهانی، امروز هم برای مردم ما و جوانهای ما جذّاب است. … همّت ما، هدف ما، آرمان ما همین است که امام بزرگوار معیّن کرد و ما دنبال این آرمانها حرکت میکنیم؛ این برای نسل جوان ما جذّاب است؛ نه‌فقط نسل جوان کشور ما، بلکه برای نسل جوان کشورهای دیگر، بخصوص کشورهای اسلامی، جذّاب است؛ این قدرت بسیج‌کنندگی انقلاب است؛ … هیچ پیش‌رانی به عظمت و قدرت انقلاب و شعارهای انقلاب وجود ندارد؛ ما امروز به این احتیاج داریم و تا سالهای متمادی احتیاج خواهیم داشت » +
حالا باید حباب های فضای مجازی را بشکنیم و یادآوری کنیم این شعارها را که نیاز جامعه است و حلال مشکلاتی که خودمان با دنیاپرستی برای خودمان ایجاد کرده ایم تا رسیده ایم به جایی که به هم رحم نمی کنیم و عده ای هم برای اینکه بر قدرت بمانند، این رفتار و این حباب ها را که نمی گذارد واقعیت را ببینیم، تشدید می کنند. حالا که قدرت طلبی به حاکم رسیده، برای نجات جامعه باید دلسوزانه زحمت کشید. باید از همه چیز گذشت و مانند نسل جنگ از اسلام عزیز در مقابل دنیا طلبی دفاع کرد. مخصوصا حالا که به نهادهای مسؤول امیدی نیست و آتش به اختیار است.
