بالاخره وحید آقا از تهران کند و رفت. اما راهی شهری شد که به خودم توصیه نمی کنم که با تهران عوضش کنم. شهری که هزار خوبی دارد و شهدای مدافع حرم زیادی هم دارد، اما برای زندگی به دلم نمی نشیند و فقط برای زیارت دوستش دارم و از این به بعد برای صله ارحام.
دیروز که بعد از اسباب کشی طولانی، قبل از نماز مغرب خداحافظی کردم و به تهران برگشتم، مطمئن شدم که اشتباه نمی کنم که برای فرار از تهران، دنبال شهری غیر از قم می گردم … اما برای وحید آقا، همسایگی مسجدی در خیابان دانیال قم، بهترین گزینه ی ممکن خواهد بود و مناسب ترین جایگزین تهران که به دلش بنشیند و راحت باشد. امیدوارم کل اعضای خانواده شان به خوشی در قم روزگار بگذرانند و وطن جدیدشان مدت ها وطن شان بماند.
فرار از تهران