دیروز برای خرید کتاب رفتم میدون انقلاب. جالبه که دیگه فروشندگان خیابانی نوارهای بیابانی! به قیافه هم کاری ندارن. البته نیومدم که اینو بگم. چند تایی نوار گرفتم. خونه که رسیدم شروع کردم از هر کدوم یه کمی گوش کردن. سمفونی ایثار هم تو نوارها بود. با این که سوم خرداد رفتیم اجرای زنده ی سمفونی ایثار و نوارش رو هم از همونجا گرفتم و بارها گوش کرده بودم، تست این نوار یک ساعت طول کشید. تا ته دوباره گوش دادم.
حتما می پرسید چرا اگه نوار رو داشتم یکی دیگه خریدم. اول اینکه این بار دوتا خریدم نه یکی. دوم هم اینکه یه بنده خدایی نوار رو ازم برای همیشه امانت گرفت! مفیدی بودن این تبعات رو هم داره دیگه! این بار دوتا خریدم که اگه یکی خواست امانت بگیره مجبور نشم دوباره برم انقلاب.
کارهای مجید انتظامی یه سر و گردن از بقیه بالاتره. عجیبه که هنوز ایرانه و فرار مغزی نکرده.
راستی جالب نیست که من تهران نیستم ولی وبلاگ به روز می کنم؟؟؟
یا علی
اصلا جای تعجب نداره / التماس دعا اون جاها
توجیه شیرینی بود .. دو تا خریدن …
اصلا جالب نسیت. اولا که حالا که تهرانی به روز شده، ثانیا منم چهار سال یزد بودم وبلاگم آپ دیت می شد. اصلا هم کسی تعجب نمی کرد!!
اصلا هم جالب نیست. چون هزار تا کار جالب تر از این هر زور می بینم که این پیششون هیچ است. راستی کتاب های یادگاران را هم برای همین ۱۰ تا ۱۰ تا می خریدی؟
۳ تا می خریدی مطمئن تر بود. چون من یکی شان را می خواهم ازت امانت بگیرم.