بالاخره زمان تنهایی کار کردن ما هم گذشت و این شمارنده ی بالای صفحه به صفر نزدیک می شود و ما هم به رستگاری از کار تیمی تنهایی !
ان شاءالله از این به بعد دستم باز تر خواهد بود برای مرقوم کردن حرف های نگفتنی گذشته و حال یک معاون پرورشی …
🙂 دست باز تر اما پر و بال بسته تر و نگاه های خسته تر!
خدا عاقبتمونو به خیر کنه…
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
Comment
نام*
نشانی ایمیل*
نشانی سایت
Save my name, email, and site URL in my browser for next time I post a comment.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
🙂 دست باز تر اما پر و بال بسته تر و نگاه های خسته تر!
خدا عاقبتمونو به خیر کنه…