يادمون رفته گاهي با صداي بلند فكر كنيم؛ توي وسيله نقليه عمومي با بغل دستي مون حرف بزنيم و بخنديم؛ گاهي شعري را زير لب زمزمه كنيم.
اين روزها حتي آواز را هم بسته بندي شده و آماده از مغازه تهيه مي‌كنيم. البته نه هميشه بهداشتي …
يادمون رفته گاهي با صداي بلند فكر كنيم؛ توي وسيله نقليه عمومي با بغل دستي مون حرف بزنيم و بخنديم؛ گاهي شعري را زير لب زمزمه كنيم.
اين روزها حتي آواز را هم بسته بندي شده و آماده از مغازه تهيه مي‌كنيم. البته نه هميشه بهداشتي …
سلام
البته گاهی…
با سلام
به جای ادم تنهاست بهتر بود می نوشتید ادم زیادی تنهاست چون تهایی هم به مقدار کمش خوبه
“پرتابل”التماس دعا…
ول کن بابا… دل خوشی داری
اخوي سلام
با اجازه عكس شهيد گمنامت رو بلند كرديم و در وبلاگمان قرار داديم.
(مشتاق ديدار اخوي)
يا علي
بدتر از همه اينكه گاهي (بخونيد اكثر اوقات)، يادمون ميره كه به آسمان نگاه كنيم!
.
.
حقيقت اومدم واسه آرزوي توفيق براي يه معلم. هرچند روز معلم ديروز بود و شايد آشناييِ خاصي نباشه اما دوست داشتم كه براي اين چند نفر معلمي كه تو این وبلاگستان میشناسم يادداشتي بذارم.
خداوند توفیقتان دهد در این امري که در ادامه رسالت انبیاء ست.
سلام
آمدم تا شاید آخرین نفری باشم که روز معلم را به شما تبریک می گوید.
!!!!!!!!روزتان مبارک!!!!!!!!
ای کاش می شد، از بلند فکر کردم می ترسم، شايد هم خجالت می کشم، نمی دونم…
سلام…
نه!!!!!
خیلی تکون دهنده است!
مبارک باشه به هر حال!
چقدر دلم برای کویر تنگ شده بود…
چقدر سخته…