یادمون رفته گاهی با صدای بلند فکر کنیم؛ توی وسیله نقلیه عمومی با بغل دستی مون حرف بزنیم و بخندیم؛ گاهی شعری را زیر لب زمزمه کنیم.
این روزها حتی آواز را هم بسته بندی شده و آماده از مغازه تهیه می‌کنیم. البته نه همیشه بهداشتی …
آدم تنهاست
مَرقُوم
روزنگاری تحلیلی از زندگی
سلام
البته گاهی…
با سلام
به جای ادم تنهاست بهتر بود می نوشتید ادم زیادی تنهاست چون تهایی هم به مقدار کمش خوبه
“پرتابل”التماس دعا…
ول کن بابا… دل خوشی داری
اخوی سلام
با اجازه عکس شهید گمنامت رو بلند کردیم و در وبلاگمان قرار دادیم.
(مشتاق دیدار اخوی)
یا علی
بدتر از همه اینکه گاهی (بخونید اکثر اوقات)، یادمون میره که به آسمان نگاه کنیم!
.
.
حقیقت اومدم واسه آرزوی توفیق برای یه معلم. هرچند روز معلم دیروز بود و شاید آشناییِ خاصی نباشه اما دوست داشتم که برای این چند نفر معلمی که تو این وبلاگستان میشناسم یادداشتی بذارم.
خداوند توفیقتان دهد در این امری که در ادامه رسالت انبیاء ست.
سلام
آمدم تا شاید آخرین نفری باشم که روز معلم را به شما تبریک می گوید.
!!!!!!!!روزتان مبارک!!!!!!!!
ای کاش می شد، از بلند فکر کردم می ترسم، شاید هم خجالت می کشم، نمی دونم…
سلام…
نه!!!!!
خیلی تکون دهنده است!
مبارک باشه به هر حال!
چقدر دلم برای کویر تنگ شده بود…
چقدر سخته…