می گن
وبلاگ نوشتن لذت داره. اما نه وقتی کارت وبلاگ نویسی باشه.

البته
به دردسرش می ارزه!

می گن
وبلاگ نوشتن وقتی از آدم نمی بره. اما نه وقتی وبلاگت سایت باشه و رسیدگی بخواد.

البته میشه کمتر وقت
گذاشت و فنی نبود!

می گن
نوشتن راحته.  اما نه وقتی ندونی کی قراره نوشته ها رو بخونه.

البته میشه بی
خیال بود!

وبلاگ
نویس شدنم ماجراهایی داره که هر چند وقت یه بار برای خودم تعریف می کنم و کلی حال
می کنم. یادش به خیر !

این
روزا کمتر می نویسم. چون خودم رو گم کردم. نه اینکه مطلب نداشته باشم یا نخوام
بنویسم. این روزا نمی دونم کی هستم. دارم دنبال خودم می گردم. نمی دونم چرا این
روزا معتقدم هفته شهدا می تونه تعطیل بشه و بعد دوباره پا بگیره. برای خودم هم
عجیبه. یا اینکه چرا معتقدم بعضی مشکلات رو مجبوریم با گذر زمان از مدرسه حذف کنیم.
یا اینکه . . . نمی دونم چرا نمی جنگم؟ فنون مصاحبه و مبارزه رو فراموش کردم.


اگه آقای راوی سر به سر برادر ما بذارن . . .سرم شلوغ شده. وقتم
حسابی قاطی شده. توی مدرسه احساس تنهایی می کنم. مهدی و حسین
و مهدی و مصطفی هم که همیشه نیستن. یه مدتیه که بدون شناسایی عملیات می کنم.
وقتشه با جدا شدن از سیستم، بی نظمی کارها رو کم کنم. برای نظم داشتن تو سیستم
مدرسه بهترین راه، استقلال داشتنه.


همین
روزا باید ساختار گروه ها رو بازنگری کنم. وقتشه که یه چیزایی بعد از سه ماه کار
تصحیح بشه. هفته شهدا هم نزدیکه. باید خودمون آستین ها رو بالا بزنیم. هیچ کمکی رو
هم رد نمی کنیم. مخصوصا کمک فکری و یدی و تجهیزاتی. هرکه مرد است قدم رنجه کند بسم
الله . . .

این
هفته وبلاگ از کار افتاده بود. من هم که تهران نبودم. مثل اینکه اینقدر حمله به
وبلاگ زیاد شده بود که سرور پنج دقیقه
down شده بود. شکر
خدا مسئله امنیتی پیش نیومد. البته بعد از اصلاحات فعلا داره کار می کنه. اگه باز
نظرات وبلاگ از کار افتاد خبرم کنید. از کاظم هم به خاطر اطلاع رسانی ممنونم.

امروز
جلسه هفتگی داریم. کاش می تونستم نظرم رو صاف و ساده راجع به جلسه هفتگی بگم. دلم
تنگ شده برای یه ذره سادگی . . .


جهادی بهترین تمرین برای سادگی است

دعوت

10 نظر در مورد “دعوت

  • ۳۰ آذر ۱۳۸۵ در ۲:۴۷ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام
    می خواستم اول به شما یه خسته نباشید بگم .
    دوم هم اینکه هرکاری که داشتید می تونید به من هم بسپارید
    چون شهدا خیلی کارها برای من و شما و دیگران کردند .
    موفق و پیروز باشید

    پاسخ
  • ۱ دی ۱۳۸۵ در ۱:۱۵ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام. بابا شما کارت درسته! میگم بد فکر هم نیست ها! این که کل کل عکس رو کردن بزاریم رو نت! ان شالله به زودی از عالم و آدم و همه کسایی که میشناسی و نمیشناسی عکس رو میکنم عین هلو!
    ما در مورد گم شدن بدجوری همدردیم. بد جوری ها! اگه درمونی پیدا کردی یه نسخه هم واس من بپیچ. داداشت که تحویمون نگرفت اما خدائیش مدیونید اگه بتونید و کمک نکنید. توی بد برهه ای از زندگی ام…
    دوست دارم داداش! کلاس دکتر رو که نمیای لااقل اگه دوس داری بیا دوره جدید کارگاه فیلم رو! مخلصیم. منتظرتم داداش!

    پاسخ
  • ۱ دی ۱۳۸۵ در ۱۰:۳۴ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام
    می خواستم اول به شما یه خسته نباشید بگم .
    دوم هم اینکه هرکاری که داشتید می تونید به من هم بسپارید
    چون شهدا خیلی کارها برای من و شما و دیگران کردند .
    موفق و پیروز باشید

    پاسخ
  • ۲ دی ۱۳۸۵ در ۲:۵۶ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام . با چیز هایی که در باره وبلاگ گفتین کاملا موفقم .

    پاسخ
  • ۲ دی ۱۳۸۵ در ۶:۵۷ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام
    بی وفا شدی
    برا همینه که باهات بی وفا شدن
    زنجان بودی این طوری نبودی
    رفتی ونک …
    آسمونی بودی … نکنه زمینی شدی …
    علی علی

    پاسخ
  • ۲ دی ۱۳۸۵ در ۱۰:۰۱ ق٫ظ
    لینک ثابت

    حاجی بدون شناسائی عملیات میکنی؛گردانت قیچی نشه؟
    چه تانک تر و تمیزیه! چند؟

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *