مدرسه ی ما به عنوان
یک مدرسه ی مذهبی شناخته شده. تا حالا هم همین طور توی مدرسه کار شده. اما کم کم فعالیت های مذهبی و در کل تأثیر
مدرسه روی بچه ها
کم شده. شاید به نظر برسه یکی از
دلایلش اینه که فعالیت های آموزشی و تربیتی خلط شده و باعث
شده فعالیت های تربیتی به اولویت دوم منتقل بشه.
اما دلیل مهم تر اینه که آدم های مدرسه اولویت دین و دیندار بودن بچه ها توی ذهنشون
کم شده. مدرسه به راه های سیستماتیک قبول شدن در
آزمون فکر می کنه اما به راه های قبول شدن
یک آدم با روحیات مذهبی توی زندگی
فکر نمی کنه.
مدرسه یعنی آدم های مدرسه. فقط آدم ها …


ادامه دارد

گره ی کور

5 نظر در مورد “گره ی کور

  • ۳۰ فروردین ۱۳۸۵ در ۱:۵۴ ق٫ظ
    لینک ثابت

    سلام. جهادی (البته بعلاوه بقیه مسافرت ها)، هفته شهدا و جلسات هفتگی (یا مراسمات مذهبی و هیئت) مدرسه خوبی برای تربیت است. اگه مربیان تو این فضاها باشند، می توانند بازوی تربیتی خوبی باشند… موج مرده، هنوز یادم هست، ولی نامردتر از اونی هستم که بیام بهت بدم. یا علی

    پاسخ
  • ۳۱ فروردین ۱۳۸۵ در ۱۲:۰۱ ب٫ظ
    لینک ثابت

    …آدم های مدرسه اولویت دین و دیندار بودن بچه ها توی ذهنشون کم شده…
    اینجاست که بچه در آینده میشه سیب زمینی…

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

2 × چهار =