بیماری فرصت خوبی است برای فِکر و شُکر و من این فرصت را چهار روز داشتم. هر چند داروها خواب آور بود و نصف روز را خواب بودم. اما سعی کردم از بقیه فرصتم خوب استفاده کنم. در همین احوالات، نوشداروی اختلال در کار مجازی ام را هم یافتم؛ سادگی. مدت ها بود دور بودم از ساده نوشتن و ساده طراحی کردن و ساده دیدن.
حالا برنامه ریزی هایم تغییر می کند. با شرایط جدید، باید سادگی و فشردگی را در اولویت کارهای خانه و مدرسه و راز دل قرار دهم تا کمی از مشکلات کاسته شود. زندگی شهری و دغدغه های زندگی را هم باید ساده تر کنم. برای شروع هم از راز دل شروع کردم که ساده شده و زیبا و کارا خواهد شد ان شاءالله. با امکاناتی که کمتر به چشم بیاید و فقط قرار است وجود داشته باشد برای استفاده ی داخلی نه زیبایی خارجی.
همیشه سعیم این بود که در فضای مجازی، ظاهر و فنی کار از محتوایش پیش نرود و هر دو کنار هم باشند. اما مدت ها بود تعادل این زمینه ها به هم خورده بود. حالا باید کاستی محتوا را جبران کنم و در راه اصلاح این الگو، به شیب نا ملایم نیاز است …