پراکنده های شب قدر

20 دیدگاه / مدرسه ي ما / از

  • نفرت، واژه ي خوبي
    نيست؛ نفرت داشتن هم فعل خوبي نيست. اما به وضوح، متنفرم از انسان هايي كه دوست
    دارند همه چيز و همه كس را بخرند.
    در شغل ما نفرت جايگاهي ندارد. از همين بي جايگاهي مي توان حدس زد كه وجود چنين
    تفكرات نفرت برانگيزي در مدرسه، چقدر غير قابل تحمل است.
     

  • دوبار در هفته لذت
    مي برم از معلم بودن. لذت مي برم وقتي از محيطي كه دانش آموزانش طاقت ندارند با
    نان و پنير افطار كنند و بدون نوشابه سحري بخورند، قدم به محيطي مي گذارم كه
    دانش آموزانش نه ريا و فريب را مي شناسند، نه تقوا و ايمان را . . .
     

  • امروز يكي از بچه
    هاي با مرام دوره 30 تماس گرفت تا براي افطار دوره شان دعوتم كند. خوشبختانه
    افطارشان همزمان است با افتتاحيه مسابقات قرآن دبيرستان 3. اگر اين تلاقي نبود،
    مي ماندم چطور دعوتش را رد كنم.
    هر قدر هم وجدان كاري را كنار بگذارم، نمي توانم به بچه ها بگويم به جايي رسيده
    ام كه مي خواهم به هر بهانه اي رنگ آبي جديد و براق ولي بي روح را از ذهنم محو
    كنم تا بتوانم رنگ سبز قديمي اما پر محتوا را به ياد آورم و به ياد داشته باشم.
    ديوارهاي سبز دبيرستان 3، خاطرات زيادي را به يادم مي آورد. شايد همين رنگش مرا
    به دام انداخت.
     

  • يك ماه است كسي مرا
    آنجا نديده است. يك ماه است از رنگ آبي و بنفش دور مانده ام . . .

نوشته‌های مرتبط

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

20 دیدگاه دربارهٔ «پراکنده های شب قدر»

  1. آرش

    1- خداکسی را گرفتار نفرت نکند … انشاالله
    2- بازی مکزیکی ها رو دوست دارم مخصوصا سر کلاسهای خسته کننده دانشگاه
    3- آبی و بنفش را ول کن . یک روز به سبز قدیمی باز خواهیم گشت . این رو کاملا مطمئنم .

    پاسخ
  9. يه معلم

    – پدر يكي از بچه ها به مدير مدرسه گفته كه يك سوپرماركت بزرگ دارند و ما مي توانيم براي درس دادن در مورد داد و ستد به فروشگاه آن ها برويم. نمي دانم قبول كنم يا نه. از طرفي مي خواهم بچه ها را در جو درس قرار دهم از طرفي هم نمي توانم شرايطي را براي شاگردي فراهم كنم كه او به ديگران فخر بفروشد و ديگران احساس كوچكي كنند. چه كار كنم؟

    پاسخ
  10. حاجی

    به نامش و به یاریش
    میدونم بد موقعی واسه قصه شنیدنه ولی من میخوام یه قصه براتون بگم
    یکی بود یکی نبود،غیر خدا هیش کی نبود یه جهادی بود خوش قد و بالا آدماش محکم و قرص. فصل فصل جشن بود چون جهادی تازه تموم شده بود و همه داشتن کوله بار خاطرات شاد و غمگین خودشون رو جمع میکردن که ببرن و به انبوه خاطرات قبلی اضافه کنن واسه یه عمر! این وسط تو گرماگرم جشن شروع کردن از آینده گفتن و هم قسم شدن که برای جهادی های بعدی محکم تر و قرص تر بیان و از شهریور ماه چراغ مجمعی رو که جهادی رو برگزار میکرد روشن کنند. ولی وقتی برگشتن انگار اوضاع عوض شده باشه هر کی رفت سی خودش. کم کم شهریور هم رسید ولی خبری از کسی نشد البته دلیلش دوری و زمونه و … یه عده این جوونا رو طوری نگاه میکردن که انگار دارن غریبه میبینن…و
    امسال کار زیاد داریم ولی گویا تجربه مکرر هر سال داره تکرار میشه، متاسفم که من دارم این حرفا رو میزنم دلم می خواست که یه دوست جوون تر آستین بالا بزنه

    پاسخ
  12. ابوالفضل

    با عرض سلام و احترام خدمت استاد …ماه شوال و فرارسيدن عيد تطهير روح و فطرت ، عيد قبولي طاعات و عبادات ، عيد خجسته ي فطر را به شما تبريك و تهنيت عرض مي نمايم

    پاسخ
  13. میرهادی

    من بازی مکزیکی ها را بلد نیستم, بنابرین بیشتر سعی میکردم در اوقات خسته کننده ی کلاس های دبیرستان, به خوردن خوراکی مشغول باشم.
    راست این وبلاگ شما چند؟ D:

    پاسخ
  15. س.م.مهاجر

    نمي دونم، شما با هل دادن روشن شديد يا نه؛ ما كه يه جرقه زديم…
    …
    راستي تا روز عرفه چند روز مونده؟، براي روز عرفه بايد از كي شروع كرد به استارت زدن؟…

    پاسخ
پیمایش به بالا