قدیم اگر یادتان باشد، سه ثلث داشتیم که سرنوشت ساز بود و نمره هایش حکم مرگ و زندگی داشت برای ما دانش آموزان به قول معروف نظام قدیم. اما بعدها کم کم تأثیر نمرات مقطعی، کم شد و سعی شد نمرات به صورت مستمر محاسبه شود. حالا همت بزرگان معطوف به حذف نمره و جایگزین کردن کارنمای کیفی و درجه بندی فعالیت هاست به جای نمره.
روز به روز شاهد اهمیت یافتن فرایندها هستیم و رنگ باختن اهمیت نتیجه. البته در امر یادگیری بسیار سودمند است این کیفی نگری اگر واقعا کیفی و مستمر به نتیجه رسیده باشیم.
اما گاهی این تفکر در کارهای اجرایی مدرسه نیز این قدر پر رنگ می شود که کارها به هم می ریزد. در اجرا بد نیست نیم نگاهی به نتیجه داشته باشیم تا پروژه ها به نتیجه هم برسد گاهی!
قابل توجه . . .
مسیر سالاری
البته نگاه کردن به نتیجه بد نیست
اما یک سوال:آیا در هیچ جایی از کشور عزیزمان ایران به نتیجه اهمیتی می دهند؟
برای مثال قتی آقای معاون ———- می آید می گوید شما قبلا با ۲ هزار تومان
۲۰ لیتر بنزین می زدید حالا با دو هزار تومان ۵ لیتر بنزین می زنید
فرقی نارد که!!!!
“کامنت بدون چشم داشت سیاسی بود”
اصولا تغییرات تو جایی که مردمش بیزارن از تغییر و نمیتونن خودشونو با شرایط وفق بدن،بیشتره!مثل همین جا!ایران!