والله ان قطعتموا یمینی
انی احامی ابدا عن دینی

عباس یعنی غیرت. یعنی غیرت دینی. یعنی همه زندگی اگر برود می ارزد به حفظ دین. می ارزد به تبعیت از امام و راهبر.

این روزها که دین داشتن سخت است و عجیب، عباس باید الگوی من باشد. دین دار اگر بخواهی باشی – که باید باشی – باید بدانی پشت سر چه کسی ایستاده ای. باید پشت سر کسی باشی که ارزش ش را داشته باشد … اینقدر بزرگ وار باشد که بعدها به این نتیجه نرسی که سرت کلاه رفته. باید پشت سر کسی باشی که دینت را به باد ندهد. باید مطمئن باشی که گرگ دنیا دینت را نمی برد. همین مهم است. بقیه دعواها و لجبازی ها سر دنیاست. حتی اگر ظاهر دینی داشته باشد.

این وسط باید دینت را با غیرت حفظ کنی.

بگذریم . . .

مرور را خیلی دوست دارم. اینکه هر چند وقت یک بار تمام کتاب هایم را پخش کنم وسط اتاق و وسط شان بنشینم و از هر کدام چند صفحه مرور کنم؛ یا رایانه ام را روشن کنم و فایل های درایو شخصی ام را باز کنم و از هر فایل مقداری را بخوانم یا بشنوم یا ببینم و بعضی را کامل ببینم یا بشنوم یا بخوانم یا حتی بعضی را چاپ کنم و سر حوصله بخوانم؛ یا وبلاگ را باز کنم و از تمام ماه هایی که این کنار ردیف شده، بعضی را انتخاب کنم و ببینم چند وقت پیش از این به چه فکر می کرده ام، این ها گاهی از نان شب هم برایم واجب تر می شود. چون مرور را دوست دارم و لازم می دانم.

امروز هم داشتم لوتوس رازدل را مرور می کردم که صمد زحمت مرتب کردنش را کشیده است. بخش محرم کامل و جالبی دارد.

بد نیست سری بزنید به این نشانی

این روزها دعا کنید که عاقبت به خیر شویم، همه.

 

غیرت
برچسب گذاری شده در:     

4 نظر در مورد “غیرت

  • ۸ دی ۱۳۸۸ در ۷:۰۷ ب٫ظ
    لینک ثابت

    تو این دوره زمونه آدم باید عقیده اش رو بچسبه و بر اساس اون زندگی کنه،به کسی هم کار نداشته باشه و اونو مجبور به قبول عقیده اش نکنه تنها بهش پیشنهاد بده،فقط زمانی وارد جنگ و دعوا بشه که خواستن عقیده اش رو به زور ازش بگیرن.
    زیر علم کسی هم سینه نزنه

    پاسخ
  • ۸ دی ۱۳۸۸ در ۱۰:۳۹ ب٫ظ
    لینک ثابت

    سلام آقا

    بخش اول مطلبتون رو چندین بار خوندم صحبت ها و تحلیل های یک فرد آشنا برای شما و خودم از این نوشتتون و نوع طرز فکرتون رو هم شنیدم . فقط یک نکته به ذهنم رسید و آن هم این بود که هر فرد و هر جریانی می تواند از دین و غیرت استفاده ابزاری و غیر اخلاقی بکند یه مقدار با دقت نگاه کنیم متوجه می شیم …

    یا حسین , التماس دعا

    پاسخ
  • ۱۰ دی ۱۳۸۸ در ۴:۲۱ ب٫ظ
    لینک ثابت

    سلام
    این چند ماهه تو حرف زدن خیلی مماشات کردم. گاهی اوقات لحظاتی از دستم دررفت اما خودم را کنترل کردم.
    وقتی مماشات می کنی هر کی هرچی بخواد از حرف هات برداشت می کنه. یکی فکر می کنه مزدوری یکی فکر می کنه پیرو ولایت.
    دیگر مماشات نکردم.
    همه حرفم را زدم.
    تو هم مردانگی کن و راحت حرف بزن. فقط مردانگی کن از دین مایه نگذار.
    خودت را عباس نخوان. چون بقیه احساس می کنند حرمله شده اند.

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *