خدا کند اولی الالباب باشم

این روزها، خیلی اتفاقات عجیب و غریب افتاده و لایه های مختلفی هم در این اتفاقات دیده می شود. دوستانی که مرا می شناسند می دانند که آدمی نیستم که طرفدار گروه یا شخص خاصی باشم. تنها کسی که حرفش را قبول دارم و به او اعتماد دارم رهبر است. نظر دیگران را هم وقتی قبول دارم که با عقل ناقصم جور در بیاید و مخالف نظر رهبرم هم نباشد. پس می توانید تا حدودی حدس بزنید که در این شرایط چه موضعی ممکن است داشته باشم. البته مطمئنم دوستانی که موضع حزبی و سیاسی و یکسویه دارند، اصلا نمیتوانند حدس بزنند!
اما با تمام این حرفها نمی نشینم و بی خبر از همه جا به کسی فحش بدهم یا کسی را تا سقف آسمان بالا ببرم. چون طرفدار گروه یا شخص خاصی نیستم (قبلا هم عرض شد)
به نظر من این روزها وظیفه ی ما این است که با فکر و هوشیاری تمام تحرکات را از همه جا و همه کس دنبال کنیم و نه به شایعات توجه کنیم نه به جوسازی های غیر مستند و نه به تبلیغات یکسویه ای که خیلی جاها هست.
هیچ اقدام خودسرانه و خلاف قانون و خود برتر بینی (از طرف هر کسی که میخواهد باشد) را هم قبول ندارم و معتقدم باید عاقل و متفکر، منتظر باشیم تا رهبر دستور دهد.

همین