سلام
“و امید …”؛ اشاره جالبیه.
همیشه باید به رحمت خدا امیدوار بود و اگه خدا رو با امید بهش داشته باشی؛ گیر افتادن تو کولاک هم هیچ ترسی نداره و البته خدا هم ما رو یه چنین وقتایی امتحان می کنه.
در پناه حق
یاد شعر اخوان افتادم، ئلی اون در نهایت نا امیدی بود:
نگه جز پیش پا را دید نتواند
وگر دست محبت سوی کس یاری
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است …
سلام
من همچین آرزوی نداشتم اما توی زمستان امسال همچین توفیقی ! نصیبم شد . حدود ۱۸ ساعت توی برف گیر کردم . باز هم خوبه اتوبوس بخاریش درست و حسابی کار می کرد !!!!!!!!!!
به امید آسمان آبی فردا …
سلام
“و امید …”؛ اشاره جالبیه.
همیشه باید به رحمت خدا امیدوار بود و اگه خدا رو با امید بهش داشته باشی؛ گیر افتادن تو کولاک هم هیچ ترسی نداره و البته خدا هم ما رو یه چنین وقتایی امتحان می کنه.
در پناه حق
به قول خودتون:دوست داریییین
یاد شعر اخوان افتادم، ئلی اون در نهایت نا امیدی بود:
نگه جز پیش پا را دید نتواند
وگر دست محبت سوی کس یاری
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است …
سلام
من همچین آرزوی نداشتم اما توی زمستان امسال همچین توفیقی ! نصیبم شد . حدود ۱۸ ساعت توی برف گیر کردم . باز هم خوبه اتوبوس بخاریش درست و حسابی کار می کرد !!!!!!!!!!
به امید آسمان آبی فردا …
به امید او
اصلش یه چیز دیگه بود…نه؟!
شکر!
آسمان مال من است…
امید داریم، ما به شما، شما به ما، همه به خدا.
دلشدگان رو هم جدید کردیم و کماکان منتظر اصلاحات شماییم….