ما انسان‌ها موجودات سبكي هستيم. ثبات نداريم. با هر
باد ملايمي، به اين‌سو و آن‌سو پرتاب مي‌شويم. هر موجي در دنيا به شدت تكان‌مان مي
دهد. مگر اين‌كه خود را به تكيه‌گاهي مطمئن متصل كنيم و بهترين تكيه‌گاه را براي
خود برگزينيم.
انساني كه به خدا توكل كند، دنيا با تمام كوه هاي
استوارش، در مقابلش پر كاهي سبك است، در مشكلات تنها نيست. محتاج هيچ كس و هيچ چيز
هم نيست.
اين روزها، همه تنها شده‌ايم.
سلام آقای احمدزاده.
وبسایت قشنگی دارید.
همین. شهبازی
شاعر میگه:
من ماندم تنهای تنها
من ماندم تنها میان موج غم ها …
البته خواننده اش تنها موند، البته زیر آوار بم!
خیلی وقتا تنها بودن ارزشش بیشتره، حداقل آدم یادش می مونه که چندین سال توی قبر تنها باید باشه!
سلام
البته هرچند من مثل همه سبک نیستم ولی این موضوع رو تجربه کردم
پرتابل….
سلام آقاي احمدزاده !
اومدم يه عرض ادبي بكنم
مخلصم خداحافظ
داشتی نگاهم می کردی.
بی صدا، صدایم کردی.
بی محلی کردم.
آمدی پایین. دستم را گرفتی.
رفتیم
سلام آقا احمدزاده
خوب هستيد
اگر خوب هستيد پس چرا بهتر نيستيد اگر بهتر هستيد به وبلاگ خوب من سر بزنيد ونظر بدهيد .
از مصر!!!!!!!
سلام آقا!
واقعا اون نظر بالایی رو من دادم؟!
چیزی یادم نمیاد…