خیلی ها قدرِ حاج آقا را در شب قدر شناخته بودند؛ خیلی ها هم در شب های قدر، فقط به جلسۀ حاج آقا می آمدند و جای دیگری نمی رفتند. بعضی از شرکت کنندگان مراسم شب های قدر هم، پای ثابت جلسات هفتگی حاج آقا بودند و جز مسجد جامع جای دیگری به دلشان نمی نشست؛ عدّه ای هم بودند که شب های قدرشان «فقط با حاج آفا» معنا داشت و امسال حیرانند؛ امسال همۀ ما سرگردان و دلتنگ حاج آقا هستیم… ***** در اوّلین ماه مبارک رمضان بعد از ارتحال ملکوتی حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(رحمةالله…
کوچک تر که هستیم، هنوز خدا را به خاطر داریم و دل مان پاک است؛ پاکِ پاک … دعای مان بالا می رود، زبان مان قاصر نشده هنوز. سرمایه ای داریم که روح سبک مان است. هر چه می گذرد، اگر از جیب بخوریم، کم کم می شویم فقیر. دل مان سنگ می شود، خیلی چیزها یادمان می رود، اول از همه خدا. بعد هم یادمان می رود شیطان دشمن است. کم کم آواره می شویم و آخر سر هم خودمان را گم می کنیم. کسی مرا ندیده؟
این مرداد و شهریور از آن زمان هایی بود که طاقتم حسابی طاق شد. کارهایی که قرار بود در کل تابستان انجام شود، همه عقب افتاد و جمع شد آخر تابستان و در گرمای روزه ی روزهای بلند تابستان. در همین یکی دو هفته ی اخیر، مفید و تلاش بنایی داشتند و کابل کشی شبکه و خرید رایانه. خاتم و تلاش هم نصب شبکه و راه اندازی سایت و تمام این ها یعنی از صبح تا شب باید بدوم و آخر هم همه ی کارها نیمه تمام بماند … برای اولین بارها در چند سال گذشته، مجبور شدم چند جمعه…
تقویم رو باز کردم که مناسبت‌ها رو یادداشت کنم برای کار، دو صفحه که ورق زدم خشکم زد. نوشته بود شب قدر. موندم که چطور به همین زودی رسیدیم به آخر ماه مبارک. مثل همیشه تموم شد این ماه پربرکت. شب قدر برتر است از هزار ماه. سرانگشتی که حساب کنی میشه حدود هشتاد و چهار سال و خرده‌ای! باز هم سرانگشتی حساب کنی میشه دقیقاً یک عمر. کنار بزرگراه منتظر کسی بودم. کنار تابلوی « از سرعت خود بکاهید. » آدم ها با سرعت از جلوی روم رد می‌شدن و نه منو می‌دیدن اون کنار نه تابلو به اون…
