سال‌ها هست هر سال محرم دو کار را حتماً انجام می‌دهم که هیچ وقت هم برایم تکراری نمی‌شود و هر سال هم روحم را شاد می‌کند. اولی خواندن « دوازده بند محتشم » ، در خلوت خودم و به دور

مي‌شد تشنه از سر شط بلند نشود. وقتي گفتند آب بياور، مي‌شد سياهي‌هايي كه دو سوي نهر، پشت درخت‌ها بودند بشمارد و حساب كند كه نمي‌شود. شب پيش كه فاميل‌هايش در سپاه يزيد، پنهاني امان نامه آوردند، مي‌شد كمي فكر

بر دیوار دیری مکتوب بود: اَترجُوا أمّه قَتَلوا حُسَیْناً شفَاعَه جَدِّه یَومَ الْحِسَابِ آیا امتی که حسین را کشتند شفاعت جدش در روز حساب را امید می برند؟ از راهب پیر پرسیدند، او گفت: پانصد سال قبل از بعثت پیامبرتان