هفته ای که گذشت، هفته ی تبریز گردی بود. اگر قسمت باشد قرار است برای اردوی تشویقی پایان سال، بچه ها را ببریم تبریز.
با اینکه خیلی مطالب از تعصب قومیتی مردمان این شهر و حومه شنیده بودم، اما مهمان نوازی و بی تکلفی و ایمان مردم، از همان ورود به تبریز، مجبورم کرد تمام شنیده های سابق را کنار بگذارم.
مردم تبریز مردمی مهمان نواز هستند. حتی مهمان نواز تر از مردم اصفهان و تهران!
اگر هم گاهی نشانی از کسی بپرسی و جوابت را ندهد، دلیلش خیلی ساده است: «خیلی از تبریزی ها فارسی بلد نیستند»
ان شاءالله که اردوی خوبی برای بچه های پایه اول و دوم مدرسه باشد.
صفر چهارصد و یازده
خوش بگذره …
سلام، خسته نباشید
استاد با یه روز تو یه شهر موندن نمی شه این چیزها رو راحت گفت. اینطوری نتیجه درستی نمی ده. من و دوستان و تا حدی همکاران (که مقیم اینجا هستند) با صحبت های شما نسبی موافقیم. که حتی بعضی آیتم هاش رو هم قبول نداریم. و اینکه اقلیت های این شهر رفتارهای متفاوتی دارند، مثل تهران. فکز می کنم شما خیلی خوش شانس بودین یا شایدم خوش بین. چون توی این شهر خیلی آروم باید فارسی صحبت کرد. اگر کسی فارس بودن شهروندی رو بفهمه رفتارهای زشتی و نا معقولی نشون می ده. و خدا اون روز رو نیاره که اون “آدم” فارس، یک خانوم باشه. حس استقلال طلبی این خطه منزوی و بی دریاتشون کرده. که البته شایستش هم هستند. ایرانی، ایرانیه! چیزی که این جماعت هنوز نتونستن درک کنن. تو جایگاه یه شاگرد هم به شما توصیه می کنم خوش بینی های جامعه ی دو سانتی متری “مفید” رو به تبریز نیارید و بیشتر دقت کنید. جامعه ما نه تنها “مفید” نیست، بلکه هیچ ربطی به اون مجتمع مثلا آموزشی هم نداره.
یا علی
خوبه دیگه اونا رو می برن تبریز و … اما ما سومی ها
خدایا اردوی تشویقی پایه سوم را برسان!!!!!!
تبریز خیلی عالی بود ، مخصوصاً صبحونه هاش … ولی هیچی اردوی تشویقی مشهد نمیشه …