بالاخره راز سر به مهر هفت ماهه بر ملا شد و همکاران راهنمایی و دبیرستان مطلع شدند که بعد از یازده سال در جا زدن در مقطع راهنمایی، وارد دبیرستان خواهم شد. در این سال ها، از مسؤولیت سنجش و پرورشی و تدریس تا معاونت فناوری اطلاعات را تجربه کردم. اما همیشه سعی کردم از وادی تربیت دور نشوم. حتی در فناوری اطلاعات، با وجود شدت کار و تنش های تقابل فکر سنتی و کوتاه مدت نگر در مقابل اصول بلند مدت نگر فاوا، نیم نگاهی به حیطه های تربیتی داشتم.
بعضی از این سال ها به سختی گذشت، مثل سالی که با وجود مخالفت های قشر حذفی نگر کادر مدرسه، موظف شدم وب سایتی برای مدرسه تأسیس کنم یا سالی که در اوج انقباض مالی، معاون پرورشی مدرسه شدم و این یعنی با دست خالی جنگیدن. یا همین سال آخر که در اوج همواری راه برای پیشرفت فناوری اطلاعات، هر روز و هر روز درجا زدیم و …
خاطرات خوبی هم در این مدت داشتم، مثل روزی که بعد از استعفا از مفید۳ و دو ماه اقامت تابستانی در بشاگرد (+) و برگزاری پایگاه تابستانی و اردوی سخت مشهد، به تهران برگشتم و یک هفته هم بیکار نماندم یا اردوهای رهروان مدرسه و لذت دیدن پاکی بچه ها در شلمچه. (+)
به هر حال این روزها گذشت و من بعد از ۱۱ سال، دوباره در دبیرستان مفید شاغل خواهم شد. دبیرستانی که خودم تا سال ۷۹ پشت نیمکت هایش می نشستم و حالا باید کنار بچه هایی که جای ما را گرفته اند، سعی کنم که روحیات مفید زنده شود. (+) و (+)
واقعا خوشحال کننده بود .. بعد اونوخت راهنمایی چی میشه ؟
راهنمایی سر جاشه. باید نگران دبیرستان باشی !