این روزها به این چیزها فکر می کنم:
کلید، تدبیر، بی سوادان، اسنپ، دلواپسی، نهادهای فرهنگی، قفل، تورم تک رقمی، رکود، تقصیر دولت قبل، دستمزد، جانبو، طرح سلامت، دولت سرمایه داران، برنامه و بودجه، برجام کو؟، گمرک، غربزده، اقتصاد مقاومتی، واردات، تولید، بویینگ، ما هم ترک هستیم، قیمت دلار، بی شناسنامه ها، مطبوعات، انرژی هسته ای، نیروی انسانی تربیت شده ی کانال ها، پیش دبستان و دبستان، انتقاد پذیری، ایرباس، رشد اقتصادی، دکل گمشده، دانشگاه منهای علم، تبلت و خودروی نو، دولت ورشکسته، برندینگ پمپ بنزین، امید، رفسنجان …
چرا به مسؤولی که خودش هم به صراحت می گوید اهدافی غیر از خدمت به مردم دارد رأی می دهیم؟ برای اینکه به ما خدمت کند؟ چون سواد رسانه ای نداریم که در هجوم اخبار درست را از غلط تشخیص دهیم؟ حالا از کی شاکی باشیم؟
نهم دی ماه، سالروز بیداری ملت در برابر لالایی رسانه ها گرامی باد.