وقتي از خونه به سمت مدرسه حرکت مي‌کنم؛ به تابلوهاي کنار خيابون توجهي نمي‌کنم. اما اگه بخوام براي يه بار هم که شده، مثل روزنامه، تابلوها رو بخونم … « بزرگراه بابايي، بزرگراه صدر، بزرگراه مدرس، بزرگراه همت، بزرگراه چمران. » همه‌ي اين‌ها اسم مرداني بوده که روزي با عشق قدم زدند در اين سرزمين. شايد اگه سعي کنم يه لحظه به اين اسم‌ها فکرکنم، متوجه مي‌شم که هيچ کدوم رو نمي‌شناسم. اما نه ……
گاهي فکر مي‌کنم فهميده‌ام که چمران مرد بزرگي است. خيلي زياد. اما هميشه اتفاقي هست که به من مي‌فهماند چمران شناختني نيست. يعني ما بلد نيستيم او را بشناسيم. چمران کودکي است مهربان؛ چمران مردي است دانشمند؛ دانشمندي است مسلمان و مسلماني است متخصص؛ چمران معلمي است دلسوز. معلمي است دلسوز و معلمي است دلسوز … معلم با درس دادن معلم نمي‌شود. معلم بايد با شاگردانش زندگي کند. معلم کسي است که آنچه را شاگردان…
| برای عضویت در خبرنامه پیامکی، اطلاعات خود را وارد کنید | |
| نام: | |
| موبایل: | |
| گروه: |
|
